Nowe, ale po staremu:)

Ale zanim o artefaktach kilka słów o pogodzie, która delikatnie mówiąc ostatnio nas nie rozpieszcza... burze, ulewy, podtopienia, porywisty wiatr i temperatura poniżej 10 stopni, to nie do końca letnia aura, ale doczytałam się powodu tego powiewu jesieni. Otóż, jutro w poniedziałek 4 lipca o godzinie 17 naszego czasu, Ziemia znajdzie się najdalej od Słońca (aphelium orbity). Oba ciała będzie dzielił wtedy dystans 152.1 milionów kilometrów... i już wszystko jasne :) Więc musimy uzbroić się w cierpliwość i miejmy nadzieję, lato szybko do nas wróci:)

Wracając do tytułu chciałam Wam pokazać tackę, którą nareszcie udało mi się skończyć. Nie zaskoczę Was za bardzo bo nadal jest „po mojemu”:) Ozdobiona resztkami serwetki, która została po chlebaku. Ale tak mi się podobała, że posklejałam, powycinałam no i jakoś wyszło:) Brzegi zielonkawe, wnętrze w ciepłym brązie. Cieniowane i postarzone, dla uzyskania efektu starego, pożółkłego wydruku, naznaczonego upływającym czasem. Tym razem na użytek własny:) Zdjęcia nie najlepszej jakości niestety, choć robione w samo południe to raczej w mrocznych okolicznościach przyrody ;)

I jeszcze muzyczna grzałka, jak to mawiają w mojej ukochanej 3ce:) Dla wszystkich zmarzniętych w tą lipcową niedzielę:) Nie mogło dziś być inaczej, wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały właśnie na tą kapelę. Najpierw wspominkowa Lista Przebojów Trójki  u Niedźwiedzkiego, później historia  „Czarnego Albumu” Piotra Metza w „Strona 1 Strona 2”... tak więc kawałek z owego Czarnego Albumu, który na zawsze odmienił oblicze ciężkiego grania:)

Ciepłe pozdrowienia!